Nagsusulat Po

Sa Sabado, magsisimula na ang construction ng bakeshop namin ni Kulot.

Dapat kasi noong Lunes ang umpisa. Pero sabi ng Nanay ni Kulot, sa March 8 na lang daw para swerte.

"Sige na, wala namang mawawala kung sundin natin," sabi ni Kulot sa akin.

"Meron no," sagot ko.

"Ano?" tanong niya.

"Panahon," sagot ko.

Biro na may halong katotohanan ang sagot ko. Nakapamili na kami ng mga materyales para sa construction. Ang mahal ng kahoy. Ang mahal ng semento. Pati sand and gravel, ang mahal din. Meron pang pako, plywood, GI sheets. Lahat ng yan ay nabili na namin, tapos ang pipigil lang e ang paniniwalang may swerte sa numerong pabilog.


"Sige na nga sa 8 na lang tayo start," sabi ko.

Ang totoo, kailangan ko rin ng panahong magsulat.

Eto rin ang dahilan kung bakit medyo natagalan akong mag-update ng blog.

Nagsusulat po ako ng isang mahabang kwento sa maikling love story namin ni Kulot-- mula noong una ko syang makita hanggang sa magdesisyon kaming magtayo ng bakeshop.

Sa Sabado, sabay sa pagbuhos ng concrete foundation ng bakeshop, ililibing ko ang kwento namin.

At sa panahong pareho na kaming wala, sa panahong kailangan ng gibain ang bakeshop para bigyang daan ang kung ano man ang nasa kinabukasan-- mga 100 years mula ngayon at mas malala na ang tinatawag na development aggression -- sana may makakita sa sinulat ko at mabasa ang kwento namin.