Sa Mata ng Bata

Maganda ang gising ni Kirat. Matapos magtimpla ng kape, diretso ito sa duyan sa labas ng inuupahang bahay.

Masarap ang pagkatimpla nya sa kape. Tama lang ang tamis. Tama lang ang pait.

"Perfect ang lahat. Maganda rin ang panahon. Di pa gaanong sumisikat ang araw kaya di pa natatamaan ng init ang duyan," sabi niya.


Pero hindi pala perfect ang lahat.


Dumating ang walong-taong gulang na si Aida.


"Sinabihan niya ako ng Good Morning. Magalang na bata," sabi ni Kirat.

Sinagot din naman daw nya ng Good Morning din.


"Pinuri ko pa sya. Sabi ko gustong-gusto ko sa sya sa lahat ng bata kasi magalang siya," sabi ni Kirat.


Nagpasalamat naman daw ang bata.

"Dinagdagan ko pa ang puri. Sabi ko ang ganda ng pilik-mata niya. Ang ganda ng curl," dugtong ni Kirat.


Nagpasalamat uli ang bata.


"Pati buhok nya pinuri ko rin. Sabi ko ang kintab, at straight na straight," sabi ng bakla.


Di na nagpasalamat ang bata. Dinaan niya ito sa pagtulak sa duyan. Happy ang Kirat. Pero takot din sya dahil baka bumigay ang lubid sa taba at bigat niya.


At habang patuloy ang pagtulak ni Aida sa duyan, tuloy rin ang puri ni Kirat sa bata.


"Ang ganda ng kutis mo. Dapat di ka nagpapa-araw para di masira," sabi ng bakla.

Walang imik ang bata. Nakatitig lang sa kanya.


"Yan ang gusto ko sa yo, laging malinis ang mga paa. Laging naliligo. Laging mabango," dugtong ni Kirat.

Nakatitig pa rin ang bagets.


At nagsalita ang bata habang nakatingin sa matabang mukha ni Kirat.


"Ate..." sabi niya.


"Ano?" tanong ni Kirat na tuwang-tuwa at tinawag syang ate.


"May beke ka?" tanong ng bata.


"Umalis ka sa harap ko. Alis!" tanging nasabi niya.