Hilik

Naospital ang Nanay ko. High Blood. Umabot ng 160/120 ang BP niya. Ang may sala-- nasobrahan ng kain ng durian.

Kaya naman napaaga ang pagpunta ko ng city-- imbes na Friday, dahil Sabado ang baking class namin, Wednesday pa lang ay bumyahe na ako kasama ang Kulot.

Ilang araw din akong na-busy sa pag-aasikaso kay Mama. Bantay sa ospital. Bili ng pagkain. Punta Philhealth. Tapos, takbo naman para kumustahin ang Kulot.

Kahit pagod, gumising pa rin ng maaga para sa Saturday baking class namin ni Kulot. At sa kalagitnaan ng pagmi-mix ko para gumawa ng choco chip cookies sa klase (easy lang ito kasi nga ilang beses na namin itong nagawa sa bahay), nagtext ang sister ko.

"OK na Mama, pwede na labas today," ang text nya.

Itinuloy ko ang paggawa ng cookies. OK naman ang kinalabasan. Pagkatapos ng klase, diresto ako ng ospital. Si Kulot, diretso sa tinutulayan naming bahay.

Gabi na nang magkita kami uli ni Kulot. Nanonood sya ng TV. Ako, pagod at diresto tulog.

Mga alas dos ng madaling araw nang mamalayan kong wala sa tabi ko si Kulot. Nasa labas ito at naninigarilyo.

"Hindi ka pa natutulog?" tanong ko.

"Hindi ako makatulog," sagot niya.

"Bakit?" tanong ko.

"Ang lakas ng hilik mo," sagot niya.

Tumalikod ako. Bumalik ng kwarto. Nahiga.

Ilang minuto lang ay bumalik sya at nahiga.

"Ang lakas ng hilik mo. Binaba ko na ulo mo kanina para medyo humina pero binalik mo pa rin," sabi niya.

Tahimik pa rin ako.

"Para ka namang nananadya e," dugtong niya.

Dito uminit ang ulo ko.

"Pagod ako. Alam mong naospital si Mama. Wala akong tulog. Stressed ako. Plus, namublema pa ako sa ipambabayad sa ospital. Tapos, naandito ka pa. Umuuwi pa ako para i-check kung OK ka lang. Kung ang concern mo lang ang pagtulog mo at ang hilik ko, bahala ka sa buhay mo. Hindi kita poproblemahin. Di ko problema ang hirap mo sa pagtulog dahil sa lakas ng hilik ko," sabi ko.

Siya naman ang tumahimik.

"Sasabihin mo pang para akong nananadya. Ano naman ang makukuha ko kung gawin ko yon?" sabi ko.

Tahimik pa rin sya. Nag-antay ako ng salita mula sa kanya pero wala.

Hanggang sa nakatulog ako. Malamang, malakas pa rin ang hilik ko.