Pagbalik, diretso ako dito-- ang two-bedroom apartment na inuupahan ko sa city. Ito ang love nest namin ni Kulot noong nag-aaral pa sya. Napakaraming alaala.
Kaming dalawa ang pumili ng kulay ng sofa. Pati laki nito ay ayon sa sukat nya. Dapat daw kasi komportable sya habang nanonood ng TV.
Lumang TV at ang rack na ginawa niya. Sadya itong di ginamitan ng sandpaper, o pininturahan man lang. Pinirmahan pa nya ito. Sa likuran, makikita rin ang gas range na binili namin noong nag-aaral pa kami ng baking. Dito nya niluto ang kanyang unang cookies.
May tatak ni Kulot ang bahay na ito. Mula sa mga pakong minartilyo niya para maisabit ang aking "Tree" painting, hanggang sa kung bakit ganito ang anggulo ng wall fan.
Alam kong di ko matatakasan ang mga alaala. Pero alam kong matatakasan ko sya.
16 comments:
We may be nostalgic of our past but we may not be prisoners of it.
Go, go, go Mandaya. Live life! It's the only thing we've got.
Upang makalayo sa ala-ala ng aking nakaraan, una kong ginawa ay magpalit ng number para hindi niya ako maabot, anuman ang kanyang gawin.
Mahirap mag move on habang nabubuhay ka sa ala-ala ng nakaraan mo. :)
ang painting parang pang grade school. hahahaha joke lang ate.
sino nga si kulot? che.
sa dinami-dami ng lalaking naging jowa ko at nagpaiyak sa akin, isa lang ang nagpadali sa aking limutin sila. ibinaba ko ang sarili kong pedestal. nanlalaki ako. naghanap ako na mas malaking at mainit na notrilyang ipinasok sa kaloob-looban ko na may lesser expense. isinara ko ang scholarship foundation, ang half-way home, ang cash-dispensing machine at naging free-lancer. i widened my horizon. i met tricycle drivers, balut vendors, weed peddlers, would-be migrant workers, marketing executives, young profesionals and even school-drop outs. some asks for fees some are wanting drinks but the most wonderful are those who are hot and wanting to have plain fuck. then suddenly, i met bebeh and ace. now love is as easy as telling yourself, ah, ikaw pala beh. musta na? then life goes on.
=C
nakakalungkot naman... pero im sure you'll get over him... sa pag kakakilala ko sayo sa mga nababasa ko malakas ka and i envy you... go go go mandaya :)
sumasakit ang dibdib ko ateng! meron lang akong na-a-alala sa nangyari seyo! ingat na lang! alam ko masakit nag loob mo... but.. you'll get by!
Past is past and dapat sana di na balikan to make iwas sa mga sakit. burry them to go past him. Go na Atesh, go on and move up.
I agree with Blagadag. Very street smart. Bravado!!!!
parang kanta..
I remember the boy
but i don't remember the
feeling
anymore ...
its a lie to say uv let go of d past nobody lets go of memories each tear is an unforgtble memory each smile is undeniable mark each heart break is unsearchable scar coz really theres no such thing as letting go only moving on- A FORWARDED TEXT MESSAGE
...gudlck te... :P
"masakit...pero kailangan...."
yan ang magandang mantra mo...
ulit-ulitin na lang sabihin....
Punta ka lang sa Lacuna Coil Inc. Dalhin ang mga bagay-bagay na related kay kulot o yung mga bagay na nakapa alala sa kanya. Erase ang memory ni kulot overnight.
hope it's getting better ;)
kaya mo yan. mahirap i-let go ang mga naging napaka-importante satin, pero nasa mga kamay parin natin kung gusto natin maging masaya o miserable.
kaya mo yan Ate
Post a Comment